أمي تتعمد إهانتي ولا تهتم لمشاعري أبداً

انا مش عارفه اتعامل مع امى ازاى من وانا طفله عمرها ماكانت بتعاملنى زى ماكنت بشوف باقى امهات صحابى عمرها ما خدتنى فى حضنها عمرها ما سمعتنى وانا مدايقه عمرها مافهمتى ازاى انا بنت ولازم اهتم بنفسى الاهتمام اللى فقدته منها لازم ناس تانيه بتعوضنى عنه ولو بالكدب لحد مافى يوم حصل اعتداء جنسى وانا طفله ومكنتش وقتها ده ايه بس خوفت اقولها لانها ف مره قالتلى و عملتى حاجه غلط ابوكى واهلك هيقتلوكى و ربنا قوانى وقتها و عشت المعاناه دى لوحدى لحد ما وصلت لسن الجامعه وفهمت اللى حصلى وبقربى من ربنا قدرت اخرج من الاحساس ده احساس الخوف وعدم الامان تخيلوا انى كنت بخاف حتى من بابا انه يعمل فيا حاجه وكل ده بسبب جهل الام اللى خوفتنى منها فى اكبر حاجه حصلتلى ولحد دلوقتى رغم ان بشتغل وكبيره على طول بدعى عليا مهما عملت كويس معاها بتدعى عليا باقسى الدعوات وعل طول تنتقدنى فى كل حاجه لو تعبانه متسالش عليا عامله ايه عكس زميلاتى فى الشغل لو كنت مدايقه بيحسوا بيا انما عمر ما حسيت باى اهتمام من الانسانه اللى المفروض اقرب وحده ليا هى معايا انا بس بخيله فى مشاعرها عمرها حتى ماجبتلى حاجه حتى لو كلت حاجه زياده تقولى انتى مبتعمليش حساب حد لو حد من اخواتى كل اى حاجه ونصيب ااى حد فى الامل تقولهم بالهنا والشفا ياكلوا برحتهم هى بس عاوزانى اخدمهم رغم ان بعمل ده بس عمرى ماسمعت كلمه حلوه والله زى مابحكى لدرجة كل اخواتها بعدوا عنها على طول بتعايرهم انهاعملت معاهم كتير مع انها عمرها ما عملت ده مع بنتها بلعكس الاهانات ادام اى حد مش بتراعى حتى انى كبرت قوليله اعمل ايه لحد بجد طاقتى قربت على النفاذ