حياتنا في جحيم مستمر!

تزوجت لمدة عشر شهور كان فى حياتنا الزوجية مشاكل لا اعرف من السبب فيها فخلال الشهر الاول من زواجنا لم نقم بمحاولة ناجحة فى العلاقة فكنا اشبه بالاخوة لدرجة انه بكى لعدم رضاه عن نفسه فصعب عليا ووعدته بعدم التخلى عنه مهما حصل حتى لو لم نرزق بالاطفال ف الحياة الزوجية مش جنس وبس لكن مودة ورحمة وان شاء الله المشكلة بسيطة وممكن توتر او قلة خبرة بس . ثم بعد ذلك بدأ يلقى اللوم علي فى الفشل فى المحاولات مثلا فى خلال الشهر الاول قال انه بسبب التقصير فى الطعام لان الضيوف كانت تانى بكثرة فلم يستطيع الاكل كويس ثم فى الشهور التالية قال انى السبب منى ايضا بسبب خوفى مع ان كان خوفى طبيعى لانه شئ جديد بالنسبة ليا وكنت اشجعه ليكمل ولكنه كان بيتراجع ويخبرنى انه خايف يجرحنى او يجرح نفسه لدرجة العقم فكان كلامه هذا هو اللى يخيفنى بس مش اكتر من خوفى لو خرج الموضوع من ايدينا خصوصا انه كان بعد كل محاولة فاشلة يختلق مشاكل ويحشر فيها اهله ويقعد يصغرنى ويغلطنى ويعيب فيا وانا كنت بصبر لانى عارفة انه بينفس عن غضبه من المشكلة الاساسية بالطريقة ديت وكنت بقول منكتسب خبرة من المحاولات وقراءة مقالات التثقيف هتبقى حياتنا مستقرة ومحدش هيدخل ما بينا بس كنت بزعل انه بيلقى اللوم عليه كله كانى لا احس حتى بعد ما اثبتله انى مش خايفة ونفسى نكمل ممكن ربنا يرزقنا بطفل يهدى سرنا ويبقى السبب فى سعادتنا بقى بيتراجع ويقول انه مش حاسس بحاجة عشان انا مش معاه وفاصلة مع انى كنت بكبت مشاعرى لغاية لما يطلب هو عشان يكون عنده استعداد وطاقة ومكنش مشيلاه فوق طاقته وقدرته لدرجة انى كنت بحس بالم فى اسفل الحوض كل مرة محاولة ولا يكمل وبتالم لانه ليس عنده خبرة حتى بالمداعبة وحاولت نتعلم من منشورات التثقيف وحافظت على هذا السر كل هذه المدة لمدة ستة اشهر مع انه كان بيضغط عليا على حاجة تانية وهى بيت العيلة مع انه كان متفق معايا انى هعيش فى شقتى فى نفس بيت اهله بس شقة مستقلة ولكنه كان مخبر اهله انه هيعيش معهم ولم يكن صريح معى فظل يقنع ويضغط عليا خلال هذه الاشهر ببيت العيلة لكن انا كنت مصرة خصوصا ان مشاكل كتير حصلت ما بينى وبين اهله بسبب انى كنت انزل منزعجة من القاء اللوم على فى كل حاجة ف كانوا يقولون على انى نكدية ومنكدة على ابنهم وعشان لم ارضى برغبة زوجى فى العيش معهم انى بذلك اكرهم ولا اطيع زوجى او اسعى لراحته وغير ذلك من الشتائم الصريحة لى ولاهلى وحتى الطرد لى من بيتهم لكى اقعد فى شقتى لكن زوجى سلبى ويظل يضغط على لكى اصالحهم وارضيهم حتى لو هما اللى غلطانين فيا واذا اشتكيت ليه وحس ان الحق فى صفى يقول مش هدخل حل مشاكلك ولو قالوا انى غلطت فيهم يقلب امة لا اله الا الله عليا ويكرهنى فى عشتى من غير ميستفسر منى اصلا ويصغرنى ويجرحنى امامهم ويعذرهم للاسباب كتيرة زى مثلا هما الاكبر فى السن او الاقدم فى البيت او من اهله فلهم الحق فى كل شئ المهم انا اصريت على موقفى اكثر لما لقيت مليش رأى ولا كلمة ولا كرامة ولا حق ادام اهله وركزت على اننا ننجح فى علاقتنا عشان يبطل تلاكيك والحمد لله استطعنا نكمل العلاقة للنهاية بس مرتين او تلاتة فى الشهر وباعجوبة وبرده كنت راضية وعندى امل ربنا يرزقنا بطفل يخليه يتحمل المسؤلية وينتمى لبيته ويبعدنى عن مشكلة بيت العيلة ولكن بالعكس لما تيقن انه اكمل الموضوع بدأ يتغير معايا ويضغط عليا اكتر هو واهله للبيت العيلة فقررت اجرب شهر رمضان فحدثت مشاكل لا حصر لها انتهت بان ابوه شتمنى وشتم اهلى وكان عاوز يضربنى وخد موبايلى واستدعى اهلى لكى يقنعونى ببيت العيلة ويضغطوا على لكن ابى قال بنتى تقعد فى شقتها هى متجوزة على كدة فعاتبوا ابويا وقالوا له اقنعها لو عايزها تعيش لتخدوها معاكم فبابا هحاول يضغط عليا بس انا كنت عارفة اللى محدش عارفه وكنت مصرة على موقفى ازاى اتخلى عن حقى فى البيت المستقبل وراحتى وخصوصيتى مش كفاية اتنازلت عن حقى الشرعى واتفكرت انه هيعوضنى بالمودة والرحمة والحب فابوه طردنى واهلى لكى اغير رأى وكل ده ادام زوجى وهو لم ينطق بكلمة لا بالعكس قعد يشتكى منى ادام اهلى وانا مصرة على رأى وأهلى حاولوا يبعتوا من يقنعهم ان ده حقى والاحسن للبعد عن المشاكل بس جوزى واهله مصرين ببيت العيلة واتهمونى بانى مريضة نفسيا وبقالى شهرين دلوقتى مطرودة عند اهلى دلوقتى انا عايزة اعرف اعمل ايه دلوقتى احكى لاهلى على كل حاجة ولا استر عليه انا خايفة يعمل حاجة فى نفسه واتصرف ازاى عشان مضيعش حقى وحق اهلى لانهم زعلانين منى لانى كنت مش بحكيلهم على اى حاجة لغاية منصدموا بس انا كنت مقتنعة ان حياتى محدش يدخل فيها ولا من ناحيتى ولا من اهله بس جوزى هو اللى كان بيدخل اهله فى كل كبيرة وصغيرة لدرجة ان ابوه بقى يحكم بالنيابة عنه ويقرروا بالنيابة عنى وخلى حياتنا جحيم ولسة بيكمل